Choinka przyozdobiona świątecznymi bombkami, drewnianymi zawieszkami, kolorowymi łańcuchami i światełkami wydaje się nam czymś oczywistym. Jednak dzisiejsze ozdoby świąteczne w niewielkim stopniu przypominają te, którymi niegdyś dekorowano drzewka bożonarodzeniowe. Pierwsze zawieszki choinkowe wieszano na podłaźniczce, czyli wierzchołku świerka lub jodły przywiązywanego do sufitu do góry nogami. Ten pierwowzór choinki, nazywany też bożym drzewkiem czy wiechą pojawił się w Polsce na przełomie XIX i XX wieku. Gałązki dekorowano samodzielnie przygotowanymi ozdobami, a więc: suszonymi jabłkami, zawijanymi w sreberka orzechami, słodyczami i ciastkami. Popularne były też tzw. światy (wilijki), czyli przestrzenne kule tworzone z białych bądź kolorowych opłatków. Ponadto pojawiały się aniołki i dzwoneczki. Wszystkie ozdoby świąteczne miały ukryte znaczenie. Jabłka symbolizowały grzech pierwszych ludzi, orzechy miały zapewniać siłę i zdrowie w zbliżającym się nowym roku, słodycze oznaczały radość i szczęście, a światy były symbolem kuli ziemskiej. Z kolei aniołki miały opiekować się domem i domownikami, zaś dzwoneczki ogłaszały dobrą nowinę – przyjście na świat Jezusa.
Wspomniane ozdoby świąteczne stały się zaczątkiem dla współczesnych dekoracji świątecznych (Skąd się wzięły ozdoby choinkowe i tradycja strojenia choinki? / Shoperly)