valley-of-dance.blog.onet.pl

Eric-Emmanuel Schmitt jest jednym z najbardziej poczytnych francuskich pisarzy na świecie. Jego książki zostały przetłumaczone na 40 języków, a sztuki teatralne wystawiane są w teatrach w 50 krajach świata. I choć jego twórczość bije kolejne rekordy popularności, on sam wciąż pozostaje dość tajemniczą postacią. Paradoksy, sprzeczności, zagadki - oto cały Schmitt.

Dzieciństwo

Urodził się 28 marca 1960 roku w Sainte-Foy-Les-Lyon, małym miasteczku u podnóża francuskich Alp. Od dzieciństwa czuł się odmieńcem - grubo ciosane rysy i przysadzista postura nie korespondowały do końca z tym, kim w głębi ducha był. "Czułem się jak na wygnaniu. A miejscem pierwszego wygnania jest ciało". Owo doświadczenie obcości i nieprzystawalności w stosunku do własnego ciała po wielu latach znalazło swoje odbicie w powieści ” Kiedy byłem dziełem sztuki.” Jako młody chłopak Schmitt, stosownie do warunków fizycznych, uprawiał boks (podczas jednego z pojedynków złamał nos, czego ślady widać do dziś), ale też uczył się gry na fortepianie (swą miłość do muzyki wyznał w książce „Moje życie z Mozartem”)
Jako kierunek studiów wybrał filozofię. Dostał się na prestiżową uczelnię Ecole Normale Supérieure, uważaną za kuźnię francuskiej elity intelektualnej. "Między dwudziestym a trzydziestym rokiem życia toczyłem jakby wewnętrzną walkę - wspomina. - Z jednej strony od dzieciństwa spontanicznie byłem pisarzem, z prawdziwą wyobraźnią, z drugiej - filozofem obdarzonym umiejętnością syntetyzowania i analizowania.
Początkowo, niezadowolony ze swoich tekstów, pisał do szuflady.

Prawdziwy rozgłos przyniosła mu  sztuka, przewrotna historia o Zygmuncie Freudzie, który spotyka Boga, został obsypany nagrodami, m.in. prestiżowymi Molierami w kategoriach: najlepszy autor, najlepszy spektakl, odkrycie sezonu. Dlaczego młody autor wolał poświęcić się pisaniu sztuk, a nie popularnych dziś powieści? "Teatr pociągał mnie bardziej niż powieść, ponieważ jeszcze zanim przeczytałem wielkie powieści, zobaczyłem wybitne przedstawienia" - mówi.
Schmitt jest bardzo wymagający wobec reżyserów; rzadko zgadza się na jakiekolwiek ingerencje w tekst. Irytuje go zwłaszcza amerykańska maniera adaptowania sztuk teatralnych na potrzeby tamtejszej publiczności

Po pierwszych tekstach dramatycznych przyszedł czas na powieści. W Ewangelii według Piłata , Oskara i pani Róży, powiastki złożonej z listów umierającego chłopca do Boga. Schmitt nie stroni od tematyki religijnej, mało tego, otwarcie mówi o własnych doświadczeniach duchowych. Jego rodzice byli co prawda ateistami, ale gdy skończył 11 lat, posłali go na lekcje religii, aby "mimo wszystko poznał tę całą historię". Trafił na księdza, który rozbudził w nim głód poznania i pokazał, czym może być prawdziwy dialog. Późniejsza lektura Nietzschego, Kierkegaarda, Freuda, a przede wszystkim Pascala pchnęły go znów w stronę agnostycyzmu. Wszystko zmieniło się nocą, 4 lutego 1989 roku: "Pojechałem z przyjaciółmi w góry Hoggar. Weszliśmy na najwyższy szczyt, Tahar, i chciałem zejść jako pierwszy. Szybko się zorientowałem, że obrałem złą drogę, ale szedłem nią dalej, nie mogąc oprzeć się pokusie, żeby się zgubić. Kiedy zapadła noc i zrobiło się zimno, na co nie byłem przygotowany, zagrzebałem się w piasku. Choć powinienem odczuwać lęk, ta samotna noc pod rozgwieżdżonym niebem była niezwykła. Doznałem istnienia Absolutu, poczułem pewność, że jakiś Porządek, jakaś inteligencja czuwa nad nami i że ja zostałem stworzony w tym porządku, że ktoś mnie w nim chciał" zabrzmiały już jednak zupełnie inne nuty. Napisał ją, bo chciał, "żeby sprawa Jezusa  stała się kwestią osobistą również dla ateistów".

.

26 bajek z Afryki - ze zdjęciami Ryszarda Kapuścińskiego

http://www.empik.com/

26 bajek z Afryki to zbiór afrykańskich bajek, ilustrowanych zdjęciami Ryszarda Kapuścińskiego z krajów, po których autor "Hebanu" i "Cesarza" podróżował. Autor sam wyselekcjonował zdjęcia do tej książki. Bajki zebrała na potrzeby tej publikacji Anna Kalewska.

https://lekturymenedzera.wordpress.com/

"Inteligencja emocjonalna" to fenomenalny bestseller w: Anglii, Austrii, Ameryce Łacińskiej, Brazylii, Hiszpanii, Holandii, Japonii, Niemeczech, Szwajcarii, Tajwanie i USA. Jej autor Daniel Goleman ( psycholog, dr nauk humanistycznych, wykładowca Uniwersytetu Harvarda w USA, redaktor czasopisma "Psychology Today") na podstawie długoletnich badań burzy dotychczasowe poglądy i ponownie definiuje co to znaczy być zdolnym człowiekiem, daje odpowiedź na nurtujące pytania dotyczące roli intelektu w odniesieniu do sukcesów. Zdaniem Golmana o sukcesie w życiu decyduje przede wszystkim inteligencja emocjonalna, a w mniejszym stopniu iloraz inteligencji IQ. Każdy z nas powinien równocześnie z umysłem rozwiajać się emocjonalnie, ponieważ to pomoże mu w wykorzystaniu wszystkich swoich zdolności, wiadomości, umiejętności . Książka "Inteligencja emocjonalna" podzielona jest na XVI - tematycznie związanych z tytułem - rozdziałów .W każdym z nich znajdziemy ciekawe doświadczenia życiowe, których świadkiem lub uczestnikiem może okazać się każdy, wyniki badań z prostym i jasnym wytłumaczeniem. W książce opisane są emocje takie jak : niepokój, stres, złość, wściekłość, smutek, radość - optymizm, empatia itp. Są także opisane metody radzenia sobie z nieodpowiednimi, negatywnymi uczuciami, a także ich skutki dla naszych kontaktów z innymi, pozycją w szkole czy pracy, osiągnięciem zamierzonych celów, a nawet dla zdrowia.

Najbardziej interesującymi fragmentami książki wg mnie są tematy o sztuce współżycia z innymi ludźmi. To zadziwiające, ile sygnałów emocjonalnych wysyłamy podczas każdego kontaktu z innymi, ile uczuć "chwytamy" jedno od drugich i zadziwiające jest też to, że w tych kontaktach bardzo dużą rolę odgrywa właśnie inteligencja emocjonalna.
Przy okazji omawiania kontaktów społecznych przedstawiony został także problem braku empatii, aleksytymii- opisanie ich korzeni pozwala zrozumieć innych, a także uświadomić rodzicom ( obecnym i przyszłym :-) ) jak wielką rolę w kształtowaniu rozumu emocjonalnego młodego człowieka, a tym samym jak wielki wpływ na przyszłość ich dziecka mają oni sami.
Książka może pomóc rónież wychowawcom klas, szefom firm, młodym pracownikom. Goleman zwraca uwagę na korzyści wynikające z wzajemnego zrozumienia, harmonijnej współpracy, pracy zespołowej, otwartego porozumiewania się, czy z pozytywnej i umiejętnej krytyki.
Wraz ze zgłębianiem wiedzy zawartej w książce można lepiej zrozumieć zachowanie ludzi otaczających nas codziennie, a także zrozumieć jak wielkie znaczenie ma w obecnym świecie kształcenie emocji, samoświadomość emocjonalna, panowanie nad emocjami, empatia.
Książka "Inteligencja emocjonalna" pokazuje nam :
- Dlaczego inteligencja emocjonalna ma tak wielkie znaczenie na uzyskanie sukcesu w życiu?
- Jak radzić sobie z emocjami, które często "biorą górę"?
- Czym charakteryzują się inteligentni emocjonalnie ludzie?
- W jaki sposób wychowanie ma wpływ na umiejętności emocjonalne?
- W jaki sposób samokontrola, zapał, wytrwałość, motywacja mają na nasze życie tak wielki wpływ?

http://www.dziennik-literacki.pl

"Oskar i Pani Róża" to chwytająca za serce opowieść o dziesięcioletnim chłopcu chorym na białaczkę.

Książka jest swoistą przypowieścią. Stanowi również próbę odpowiedzi na pytania w jaki sposób żyć, jak radzić sobie z cierpieniem. Ponadto "Oskar i Pani Róża" pokazuje, że należy doceniać każdą chwile w życiu, bo życie jest tylko jedno i trzeba przeżyć najlepiej, jak to możliwe...
Podsumowując, powtórzę za Igorem Kościelniakiem: " (...) ta krótka powiastka porównywana była do "Małego Księcia", ale według mnie jest lepsza bo nie tak czułostkowa! Książka ta działa jak ekstrakt przywracający wiarę. (...)".

http://studentry.sg/

Dokąd trzeba posunąć się w poszukiwaniach momentu, w którym Wasza miłość zaczęła tracić dawną siłę? Okazuje się, że dalej niż mogłoby się wydawać...

Ester, żona znanego pisarza znika bez śladu. Podejrzenie pada na mężczyznę, który uważany jest za jej kochanka. Porwał ją, a może dobrowolnie z nim uciekła? Być może już nie żyje. Być może czeka gdzieś i potrzebuje pomocy. Odpowiedź nie jest prosta. Nikt ot tak nie przekreśla 10 lat małżeństwa, miłości, wspólnego życia. Co w takim razie się stało?

Bohater rozpaczliwie i bez skutku poszukuje ukochanej. Wątpiąc w to, że kiedykolwiek uda mu się ją odnaleźć, próbuje ułożyć sobie życie na nowo. Pozornie mu się udaje. Jednak w głębi duszy nie zapomina o Ester, a wręcz przeciwnie. Staje się ona jego obsesją, jego Zahirem.

Jak potoczy się los małżonków? Czy odnajdą siebie i utracona miłość? Jaki będzie koniec poszukiwań Ester? Warto się przekonać. :)

http://www.iik.pl/

"Kamień na kamieniu" Wiesława Myśliwskiego nie jest książką nową, bo została wydana w 1984 roku i należy do tzw. nurtu chłopskiego w literaturze polskiej. Jej autor pochodzi z ziemi świętokrzyskiej, urodził się w Dwikozach koło Sandomierza. "Kamień na kamieniu" to książka, która jest zbiorem życiowych mądrości i to nie tylko chłopskiej, ale mądrości najwyższej, bo zrodzonej z ciężkiego życia, bólu, z doświadczenia.. Są to mądrości nie skażone książkowymi czy naukowymi schematami. Bohaterem tej książki jest Szymon Pietruszka, który umiłował swoją ojcowiznę, ale też był na nią skazany.  Jest to książka i smutna, bo życie ukazane w niej wesołe nie jest, ale i zdrowo pośmiać się można, bo niektóre sytuacje są naprawdę zabawne. Ważne jest też to, że ta książka jest obrazem świata, który już odszedł, bo takiej wsi i takich ludzi juz nie ma.

A to fragment, który jest dowodem na to, że to mądrości jak z traktatu filozoficznego, ale przekazane językiem prostym( swoją wymową przypomina trochę mądrości księdza Józefa Tischnera): "...od czego są słowa? Słowa same poprowadzą. Słowa wszystko na wierzch wywleką. Słowa i z najgłębszej głębi wydrą, co gdzieś boli i skowycze. Słowa krwi upuszczą i od razu lżej się robi. I nie tylko obcych, ale i rodzonych braci słowa potrafią odnaleźć dla siebie, że się znów braćmi poczują. Choćby się roznieśli w różne i dalekie strony, słowa ich zawrócą z powrotem do tego jednego ich życia, z którego, jak ze źródła, się poczęli. Bo słowa to wielka łaska. Cóż ma tak naprawdę człowiek więcej  prócz słów dane? I tak nas wszystkich czeka kiedyś wieczne milczenie, to się jeszcze namilczymy. Może przyjdzie nam ściany z bólu drapać za najmarniejszym słowem. I każdego słowa nie wypowiedzianego na tym świecie do siebie będziemy jak grzechów żałować. Tylko, że będzie za późno. A ileż takich słó nie wypowiedzianych zostaje w każdym człowieku i umiera razem z nim, i gnije z nim, i ani mu potem w cierpieniu nie służy, ani w pamięci. To po co jeszcze sami sobie zadajemy milczenie?"